Marie Laurencin
Marie Laurencin sfotografowana przez Carla Van Vechtena (1949) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
francuska |
Dziedzina sztuki | |
Strona internetowa |
Marie Laurencin (ur. 31 października 1883 w Paryżu, zm. 8 czerwca 1956)[1] – francuska malarka i graficzka. Była pierwszą kobietą malującą w stylu kubistycznym.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była nieślubnym dzieckiem nieznanego ojca[1]. W wieku 18 lat uczęszczała do szkoły w Sèvres, gdzie uczyła się rysunku na porcelanie. Następnie wróciła do Paryża i kontynuowała naukę rysunku w Akademii Humberta, gdzie poznała Georges'a Bracque'a.
Laurencin należała do kręgu paryskiej awangardy malarskiej, która związana była z Bateau Lavoir na Montmartre. W 1907 wzięła udział w salonie niezależnych, przedstawiając swe prace z pierwszego okresu. Znana była z tworzenia idealizowanych portretów kobiecych. W tym samym roku (1907) Pablo Picasso zaznajomił ją z poetą awangardowym Guillaume'em Apollinaire'em, którego była wielką miłością i muzą (do 1912). Mówił o niej: „Ona jest wesoła, dobra, dowcipna, ma taki talent. Jest małym słoneczkiem. To ja w kobiecej postaci!”[1]. Przed I wojną światową prezentowała swoje portrety kobiet na wystawach we Francji i USA. Często gościła w salonie Gertrudy Stein[2]. Była ilustratorką, m.in. Alicji w Krainie Czarów[3].
Na początku I wojny światowej poślubiła Niemca barona Ottona von Waëtjena, z którym schroniła się w Hiszpanii. Rozwiodła się z nim w 1920 i powróciła do Paryża. W 1915 miała romans z Nicole Groult[1].
W latach 20. XX wieku uznawano ją za najlepszą malarkę we Francji[1]. Malowała portrety paryskich celebrytów i produkowała dekoracje teatralne, w szczególności dla Baletów Rosyjskich[2]. W 1925 zatrudniła jako służącą Suzanne Moreau, która została jej kochanką i muzą. W 1954 adoptowała ją[1].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]W 1983 w prefekturze Nagano w Japonii otwarto Musée Marie Laurencin. W muzeum znajduje się ponad 500 jej prac oraz archiwum[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Sylwia Zientek , Apetyt i melancholia – Guillaume Apollinaire i jego „smutniutka baletniczka” Marie Laurencin » Niezła sztuka [online], Niezła sztuka, 26 sierpnia 2016 [dostęp 2022-12-01] (pol.).
- ↑ a b c Lesbian Art History in Europe 1850 – 1950 | Feminine Moments [online], 25 marca 2017 [dostęp 2022-12-01] (ang.).
- ↑ Marie Laurencin - malarz, Polska, baza artystów Agra-Art [online], sztuka.agraart.pl [dostęp 2022-12-01] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- ISNI: 0000000117022984
- VIAF: 122131844
- ULAN: 500011424
- LCCN: n50039791
- GND: 118778927
- NDL: 00446983
- BnF: 12003293j
- SUDOC: 028138945
- SBN: UBOV046086
- NLA: 35820146
- NKC: jx20120914003
- BNE: XX1135573
- NTA: 073805270
- BIBSYS: 2034610
- CiNii: DA00806069
- Open Library: OL1714793A
- PLWABN: 9810569235305606
- NUKAT: n2010102914
- J9U: 987007273559105171
- CANTIC: a10738277
- KRNLK: KAC201813823
- LIH: LNB:Cfh6;=Bn